Tuesday, April 19, 2005
Wild Wolves niet te houden
Omdat er zaterdag een groot voetbaltoernooi werd gespeeld op onze voetbalvelden, waren onze wedstrijden verschoven naar vanavond. Voor mijn AYSO soccer team geen probleem, want we trainen gewoonlijk op disndag (en op donderdag).
Elf van de twaalf meisjes kwamen vanavond opdraven. Het twaalfde meisje, Madison, was vakantie aan het vieren in Orlando, Florida. Madison is het derde meisje van mijn team dat in de laaste drie weken op rij de schoolbankjes had omgeruild voor de Walt Disney parken in Orlando (om zich vevolgens weer poepbruin op de training te melden).
Madison is één van mijn sterkere middenvelders, maar de Wild Wolves hebben vanavond bewezen dat ze het ook zonder haar kunnen. Al in het eerst kwartier speelden we voornamelijk op de aanvallende helft van het veld, met een vroege goal als resultaat. Tijdens het tweede kwartier leken de rollen even omgedraaid en werden we teruggeduwd op onze eigen helft.
Een harde bal in het gezicht van brildragende Kelly sloeg haar tegen de grond. Omdat de pijn eenvoudig van Kelly's gezicht af te lezen viel, leek het de scheidsrechter maar beter om haar om te wisselen. Kelly dacht daar echter heel anders over. Zij was gekomen om te voetballen, en niet om langs de lijn een potje te gaan zitten janken. Tien seconden later scoorde ze onze tweede goal.
Daarna was er geen houden meer aan met m'n meiden. Prachtig teamwerk, maar ook schitterende individuele acties. Eindstand: 6-1! De Wild Wolves hebben daarmee netzoveel goals gescoord als PSV, Ajax en Feyenoord tesamen in het afgelopen weekend! Eat that!
Bovenstaande foto is overigens vorige week zaterdag genomen, voorafgaand aan een wedstrijd die ook al door de Wild Wolves werd gewonnen (2-0). Deze wedstrijd werd op mijn verjaardag zaterdag 's ochtends om 8.00 uur (!) gespeeld.
Een week eerder had mijn lieve dochter Lisandra (10) laten uitlekken naar haar team mates dat ik de volgende zaterdag jarig zou zijn. Een oogwenk later stonden tien opgewonden meisjes om me heen te springen: "coach Rook, coach Rook, we know a good birthday present for you: we will win next game for you!"
Voorafgaand aan de wedstrijd zongen ze me een enthousiast Happy Birthday toe, en in het daaropvolgende uur presenteerden ze m'n verjaardagskadootje: een mooie wedstrijd die werd afgesloten met een 2-0 overwinning. Zo wil ik wel elke week jarig zijn...
Elf van de twaalf meisjes kwamen vanavond opdraven. Het twaalfde meisje, Madison, was vakantie aan het vieren in Orlando, Florida. Madison is het derde meisje van mijn team dat in de laaste drie weken op rij de schoolbankjes had omgeruild voor de Walt Disney parken in Orlando (om zich vevolgens weer poepbruin op de training te melden).
Madison is één van mijn sterkere middenvelders, maar de Wild Wolves hebben vanavond bewezen dat ze het ook zonder haar kunnen. Al in het eerst kwartier speelden we voornamelijk op de aanvallende helft van het veld, met een vroege goal als resultaat. Tijdens het tweede kwartier leken de rollen even omgedraaid en werden we teruggeduwd op onze eigen helft.
Een harde bal in het gezicht van brildragende Kelly sloeg haar tegen de grond. Omdat de pijn eenvoudig van Kelly's gezicht af te lezen viel, leek het de scheidsrechter maar beter om haar om te wisselen. Kelly dacht daar echter heel anders over. Zij was gekomen om te voetballen, en niet om langs de lijn een potje te gaan zitten janken. Tien seconden later scoorde ze onze tweede goal.
Daarna was er geen houden meer aan met m'n meiden. Prachtig teamwerk, maar ook schitterende individuele acties. Eindstand: 6-1! De Wild Wolves hebben daarmee netzoveel goals gescoord als PSV, Ajax en Feyenoord tesamen in het afgelopen weekend! Eat that!
Bovenstaande foto is overigens vorige week zaterdag genomen, voorafgaand aan een wedstrijd die ook al door de Wild Wolves werd gewonnen (2-0). Deze wedstrijd werd op mijn verjaardag zaterdag 's ochtends om 8.00 uur (!) gespeeld.
Een week eerder had mijn lieve dochter Lisandra (10) laten uitlekken naar haar team mates dat ik de volgende zaterdag jarig zou zijn. Een oogwenk later stonden tien opgewonden meisjes om me heen te springen: "coach Rook, coach Rook, we know a good birthday present for you: we will win next game for you!"
Voorafgaand aan de wedstrijd zongen ze me een enthousiast Happy Birthday toe, en in het daaropvolgende uur presenteerden ze m'n verjaardagskadootje: een mooie wedstrijd die werd afgesloten met een 2-0 overwinning. Zo wil ik wel elke week jarig zijn...
2 Comments:
Gefeliciteerd met beide overwinningen, Ruud belt je binnenkort ongetwijfeld om te vragen hoe je dat toch doet...
Een vraagje: Als de meisjes gillen: "Coach Rook, coach Rook" hoe spreken ze dat dan uit, roek of roke (rook)?
Een vraagje: Als de meisjes gillen: "Coach Rook, coach Rook" hoe spreken ze dat dan uit, roek of roke (rook)?
@CasaSpider: Bij deze is Ruud uitgenodigd om eens te komen kijken hoe je nou een groep losgeslagen voetballers allemaal met de neuzen dezelfde kant op laat spelen. Ook Guus en Ronald zijn meer dan van harte welkom. Kunnen ze wellicht onderling ook nog wat van gedachten wisselen...
"Rook" spreken ze hier uit als "roek". Ik heb toen we hier net woonden het even geprobeerd met "rrrook", maar die rollende R kunnen Amerikanen niet uitspreken.
"Rook" spreken ze hier uit als "roek". Ik heb toen we hier net woonden het even geprobeerd met "rrrook", maar die rollende R kunnen Amerikanen niet uitspreken.
Yes, I also want to post a Comment!
<< Naar Rook USA Homepage