Wednesday, January 26, 2005
Oranje! Wat doe je dan?
Als het verkeerslicht op oranje springt, wat doe jij dan? Gas op de plank of plat op de ho?
Vanmorgen hoorde ik op de radio, dat volgens een groot landelijk onderzoek maarliefst 73% van de Amerikanen "thinks the yellow light is the last call for the life rafts" ("denken dat oranje de laatste oproep voor de reddingsboten is"). Voor 3/4 van de Amerikanen is oranje dus het sein om het gaspedaal nog eens eventjes diep in te trappen.
We hebben het allemaal wel: een kruispunt met verkeerslichten waar we regelmatig langskomen tijdens een druk moment van de dag. Een kruispunt waar in één verkeerslichtencyclus niet alle verkeer afgehandelt kan worden en je dus moet wachten tot het verkeerslicht voor een tweede keer op groen springt. Voordat je dan weer aan de beurt bent duurt altijd een eeuwigheid. Dat zijn typisch de kruisingen waar oranje de uitwerking heeft als de startlichten bij de Formule-1: volgas! Sterker nog, als er een idioot voor je zit die het in z'n bolle hoofd haalt om op de rem te trappen, dan ga je vol op de claxon, gevolgd door de onvermijdelijke middelvinger. Stel je voor dat je nog zo'n eeuwigheid moet wachten totdat je weer aan de beurt bent...
Laat je gedachten eens over je dagelijkse rijroute glijden en sta dan eens even stil bij bovenstaand kruispunt. Maak nu eens een schatting van hoelang die eeuwigheid duurt, de eeuwigheid tussen het op oranje en later weer op groen spingen van jouw verkeerslicht. Drie, vier, vijf, of misschien zelfs wel tien minuten?
De eerstvolgende keer als je weer langs dat vreselijke kruispunt komt moet je eens timen hoelang die eeuwigheid nou in werkelijkheid duurt.
Op mijn weg naar huis kom ik 5 verkeerslichten tegen. Eentje daarvan is er zo eentje waar tijdens een druk moment van de dag niet iedereen er in één ronde doorheen kan. Het verkeerslicht staat slechts kort op groen, en vervolgens duurt het een eeuwigheid alvorens het weer op groen springt. Ik schatte dat die 'eeuwigheid' toch wel een minuut of 4 duurde. Vandaag tussen oranje (shit, ik was net te laat!) en groen maar eens naar de seconde wijzer van m'n horloge zitten staren: 1 minuut en 14 seconden! Nog minder dan 1/3 dan de speelduur van een gemiddelde radiohit! Je vraagt je dan af of het wel de moeite waard is om met gierende bandjes door de bocht te gaan als het licht al vet op oranje staat...
Vanmorgen hoorde ik op de radio, dat volgens een groot landelijk onderzoek maarliefst 73% van de Amerikanen "thinks the yellow light is the last call for the life rafts" ("denken dat oranje de laatste oproep voor de reddingsboten is"). Voor 3/4 van de Amerikanen is oranje dus het sein om het gaspedaal nog eens eventjes diep in te trappen.
We hebben het allemaal wel: een kruispunt met verkeerslichten waar we regelmatig langskomen tijdens een druk moment van de dag. Een kruispunt waar in één verkeerslichtencyclus niet alle verkeer afgehandelt kan worden en je dus moet wachten tot het verkeerslicht voor een tweede keer op groen springt. Voordat je dan weer aan de beurt bent duurt altijd een eeuwigheid. Dat zijn typisch de kruisingen waar oranje de uitwerking heeft als de startlichten bij de Formule-1: volgas! Sterker nog, als er een idioot voor je zit die het in z'n bolle hoofd haalt om op de rem te trappen, dan ga je vol op de claxon, gevolgd door de onvermijdelijke middelvinger. Stel je voor dat je nog zo'n eeuwigheid moet wachten totdat je weer aan de beurt bent...
Laat je gedachten eens over je dagelijkse rijroute glijden en sta dan eens even stil bij bovenstaand kruispunt. Maak nu eens een schatting van hoelang die eeuwigheid duurt, de eeuwigheid tussen het op oranje en later weer op groen spingen van jouw verkeerslicht. Drie, vier, vijf, of misschien zelfs wel tien minuten?
De eerstvolgende keer als je weer langs dat vreselijke kruispunt komt moet je eens timen hoelang die eeuwigheid nou in werkelijkheid duurt.
Op mijn weg naar huis kom ik 5 verkeerslichten tegen. Eentje daarvan is er zo eentje waar tijdens een druk moment van de dag niet iedereen er in één ronde doorheen kan. Het verkeerslicht staat slechts kort op groen, en vervolgens duurt het een eeuwigheid alvorens het weer op groen springt. Ik schatte dat die 'eeuwigheid' toch wel een minuut of 4 duurde. Vandaag tussen oranje (shit, ik was net te laat!) en groen maar eens naar de seconde wijzer van m'n horloge zitten staren: 1 minuut en 14 seconden! Nog minder dan 1/3 dan de speelduur van een gemiddelde radiohit! Je vraagt je dan af of het wel de moeite waard is om met gierende bandjes door de bocht te gaan als het licht al vet op oranje staat...
2 Comments:
Ik sta verbaasd over zoveel levensbeschouwing. Is er een nieuwe fase in je leven aangebroken?
Ja Henk, je hebt eigenlijk wel gelijk maar het gevoel wil ook wat en als er weer een oen voor je zit gaat het bloed toch sneller door de aderen.
Frits
Ja Henk, je hebt eigenlijk wel gelijk maar het gevoel wil ook wat en als er weer een oen voor je zit gaat het bloed toch sneller door de aderen.
Frits
@CasaSpider en Frits: Aan het einde van de middag kon ik pas bij de derde ronde door het groene licht rijden. Daarmee kwam ik toch wel gevaarlijk dicht bij die 4 minuten. Toen ook nog eens de auto vooraan de rij al lullend tegen z'n mobieltje 5 kostbare seconden voorbij liet gaan (het verkeerslicht voor linksaf staat slechts 10 seconden op groen) alvorens op z'n dooie akkertje de bocht om te tuffen, schoot even het woord 'asshole' door m'n hoofd.
Yes, I also want to post a Comment!
<< Naar Rook USA Homepage